Η μάχη του Μαντζικέρτ μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Σελτζούκων έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου του 1071, κοντά στο Μαντζικέρτ (σημερινό Μαλαζγκίρτ στην Τουρκία).
Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ’ Διογένης ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων, ενώ η Βυζαντινή αυτοκρατορία υποχρεώθηκε στην καταβολή ετήσιου φόρου και την παραχώρηση μερικών φρουρίων στους Σελτζούκους.
Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και, κυρίως, η εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε τη μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στη Μικρά Ασία.
Στο Μαντζικέρτ άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Το Μαντζικέρτ, σύμφωνα με την άποψη ενός μελετητή, υπήρξε η στιγμή εκείνη όπου ο ελληνικός κόσμος απώλεσε την οικουμενικότητά του και συρρικνώθηκε στη βαλκανική του διάσταση.
Οι τραγικές επιπτώσεις της μάχης του Μαντζικέρτ μεγεθύνθηκαν και επιταχύνθηκαν λόγω του εμφυλίου πολέμου που ξέσπασε αμέσως μετά, διασαλεύοντας την ομαλότητα και επιφέροντας την ακόμη μεγαλύτερη στρατιωτική αποδυνάμωση του Βυζαντίου.
Εν κατακλείδι, η ήττα των βυζαντινών δυνάμεων στο Μαντζικέρτ δε σηματοδότησε τη στρατιωτική καταστροφή του Βυζαντίου ή την ουσιαστική απώλεια εδαφών, αλλά τα γεγονότα που την ακολούθησαν επιτάχυναν τη συρρίκνωση και, τελικά, την πτώση του Βυζαντίου.
Με πληροφορίες από wikipedia